10/03/2012

Վրացական երազանքը և մենք

Հովսեփ Բաբայան



Մինչ հայ քաղաքական մտքի տիտանները որոշում են Վարդան Օսկանյանի ճակատագիրը, մեր հարևան Վրաստանում խորհրդարանական ընտրություններում հաղթում է ընդդիմությունը : Այո, դուք ճիշտ լսեցիք << հաղթում է ընդդիմությունը>>: Ըստ Վրաստանի Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի հայտարաարության` Բիձինա Իվանաշվիլիի <<Վրացական երազանք>>  ընդդիմադիր կոալիցիան  հավաքել է ընտողների ձայնի 54,1% -ը, իսկ Սահակաշվիլիի  <<Միացյալ ազգային շարժում>>-ը`  41.03%:
Մեզ համար, կարծես,օտար են դարձել <<ընդդիմություն>> և <<հաղթանակ>> բառերի միասին օգտագործումը: Բայց Վրաստանում դա հնարավոր դարձավ: Հաղթեց ոչ թե ընդդիմադիր կուսակցությեւնը, այլ հաղթեց շարքային վրացին, հաղթեց ժողովրդավարությունը, հաղթեց արդարությունը: Նույնիսկ Սահակաշվիլին չպարտվեց, նա հաղթեց`անցկացնելով արդար ընտրություններ, հաղթեց`հիմք դնելով նոր, արդար  ընտրական մշակույթի: Եվ հենց այս մարդը, ով ժամանակին ծաղրի էր ենթարկվում,ցույց տվեց, թե ինչ դեր ունի քաղաքական կամքը ժողովրդավար պետության կայացման գործում:
Ես ամենևին ցանկություն չունեմ մեծարելու Սահակաշվիլիին կամ նրա կերպարը իդեալականացնելու, բայց այս իրադարձությունը պետք է օրինակ ծառայի մեզ համար`հասկանալու, որ արդար ընտրությւններ կազմակերպելը անիրական երազանք չէ,պետք է միայն իշխանությունների քաղաքական կամքը:
Թե ինչպես կշարունակվի Վրաստանի հետագա զարգացումը, կախված է նրանից  թե արդյոք Իվանաշվիլին և իր համախոհները կշարունակեն իրենց նախորդների դեմոկրատայկան ավանդույթները,բայց որ այդ ավանդույթների հիմքերը դրված են, դա փաստ է:


No comments:

Post a Comment